Vrijdag tot Zondag 13 juli

Vrijdag 11 juli, Vanmorgen hadden we het plan om met zn allen naar het centrum van Paramaribo af te reizen. Dat werd een beetje moeilijk aangezien we maar 1 auto hebben, en 12 personen. Er werd heel wat gediscussieerd hoe we met zn allen van A naar B kunnen reizen. Gelukkig kwam net op tijd Oom Renato aan gereden met een ruime auto. Deze werd direct door Jacintha gevorderd om als taxi te fungeren. Zij het niet dat het een splinternieuwe auto is, waar de kinderen niet met hun vuile voeten op mochten zitten. Er werden kranten uit alle hoeken getoverd en in de auto geplaatst. Ja we zijn zo ver, we kunnen richting het centrum. Daar aangekomen zijn we in hotel Krasnapolsy een heerlijk bakkie koffie met taart gaan eten (niet diegene die op dieet zijn uiteraard). Hotel Krasnapolsky is niet meer wat het geweest is. De mooie open balkons zijn verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een gearconditioning restaurant. Ook het toiletbezoek geeft een hopen vragen. Je betaald 1 SRD en dan krijg je een stukje toiletpapier. Met dat stukje papier mag je naar het toilet. Mocht je onverhoopt een andere boodschap achterlaten, als dat je had gedacht, dan heb je pech je had maar 3 velletjes gekregen. Dus vooraf aangeven of je voor nummer 1 of nummer 2 gaat. Na het toiletbezoek je handen wassen, echter geen papieren handdoekjes. Deze kan je weer bij de toiletjuffrouw opvragen. Deze dame heeft toch een interessante baan, ze weet van iedereen de intiemste boodschappen. In het hotel hebben de oudere dames geld uit de automaat gehaald. De ene had 2 begeleiders nodig, is toch wel eng om zoveel SRDs te pinnen. De andere kon het zelf en haalde maar liefst 10 SRD uit de muur, dat is toch zo’n 3 euro. Het verblijf in Krasnapolsky duurde langer dan gepland, want er was wifi aanwezig. En aangezien wifi schaars is in Paramaribo werd hier veelvuldig gebruik van gemaakt. Na het pinavontuur richting de waterkant voor een lekkere lunch. Nu lijkt het net alsof we alleen aan het snacken zijn, maar met het tempo van de wat oudere onder ons, duurt het even voordat we op de plaats van bestemming zijn gekomen. De lunch werd verzorgd door een Venuzuelaanse ober, wat chaotische taferelen met zich meebracht met het bestellen van de lunch. Gelukkig kwam ook dit goed. Op naar de Palmentuin, heerlijk op een van de vele bankjes in de schaduw gerust onder de grote bladeren van de palmen. Was het niet dat er zoveel grasluizen waren dat we nu nog aan het krabben zijn op onze voeten en benen. Het werd tijd om de terugreis te plannen, welke de familie Groen altijd goed af gaat. Na een kwartier discussieren, gingen er 4 personen met de plaatselijke bus naar huis en de rest met de auto van Koos. Hoe de rit met de auto is vergaan weet ik niet, ik was een van de gelukkige die met de bus mocht. We stapte in een soort 12 persoons busje, waar volgens mij 20 man in zat. Het was een beetje schikken en duwen, maar we paste er nog net in. Na een onwijs leuke rit, je ontmoet zo nog eens wat lokale leuke mensen aangekomen bij een bushalte dicht bij huis. We betaalde de buschauffeur 5 srd en besloten dat we meerdere keren met de bus wilde gaan, wat was dit leuk!. Op weg naar het huisje kwamen we 2 bekenden tegen van Jacintha, korte en lange Hilda. Twee dames die voor ons het huis in orde hebben gemaakt. In hun voortuintje stond een ouderwetse SWM waterpomp die nog echt werkt ook (dit voor de kenners onder ons) ’s Avonds lekker de restjes, incl. de bami en snert van oom Michael opgegeten. Er kwam nog wat familie langs, en moe zijn we weer in slaap gestort. Ik heb inmiddels 2 muggenbulten.
Zaterdag 12 juli. Vanwege het gedoe met de auto’s en er komt niet altijd een broer of zus van Jacintha langs om ons weg te brengen, maar een 2e auto gehuurd, zodat we de familie kunnen splitsen. In de ene auto Koos in de andere Jacintha, zo kunnen we niet verdwalen, althans dat dachten wij. We gingen op weg naar fort Amsterdam, onderweg nog een nichtje opgehaald. De weg naar Fort Amsterdam was regenachtig en we raakte auto 2 kwijt. Auto 1 dacht dat auto 2 aan de andere kant van de Bosje brug was, helaas was dit niet het geval. Auto 1 ging daarom weer terug de brug weer over waarop auto 1 en auto 2 elkaar passeerde op de top van de brug. Auto 2 zag auto 1 echter niet, waarop auto 2 weer onderaan de brug omdraaide om voor de derde keer weer de brug over te gaan. De kinderen vonden dit schitterend aangezien de brug gigahoog was. Gelukkig kregen we telefonisch contact en hadden auto 1 en auto 2 elkaar weer gevonden. Op naar Fort Amsterdam. Daar aangekomen stopte het met hozen en gingen we het terrein verkennen. Het is erg indrukwekkend om te zien hoe het hier vroeger aan toe ging, echt niet te geloven.. Bij de gevangenis aangekomen, ondekte we de wifi en vlogen direct naar binnen om onze berichten te checken. Hoezo verslaaft (verkeerde woordkeuze!). Omdat het zo gegoten had was het nogal glibberig op het terrein en Rina ging onderuit, plat in de modder, alwaar de grasluizen me opwachten. Sjonge jonge, wat een toestand gelukkig viel ik zacht, Brett gieren van de lach ! Jammer dat er bij het Fort zoveel reclame toestanden en speelveldjes zijn, het laat niet het juiste beeld zien van hoe dit er vroeger uit zag. Nadat we thuis ons afgespoeld hadden van de grasluizen, deet en lotion, opnieuw de discussie aangaan van waar gaan we eten. Blauwgrond dit maal. Allemaal verzamelen en op naar auto 1 en auto 2. Ik voel me af en toe net een van die personen uit home alone, dat je wegrijd of wegloopt en het gevoel hebt dat je iemand bent vergeten. Dit is al eens gebeurd met Jacintha, dus het is altijd koppen tellen voordat we wegrijden. In blauwgrond heerlijk gegeten in een lokaal restaurantje, hier komen we zeker nog een keer terug. Met volle buiken retour huis. Nicht Janina bleef slapen, de kids met 4 personen op 1 kamer, 1 ventilator, phoeh.. Nadat Ronald de kakkerlakken uit Janine’s douche heeft verwijderd konden we eindelijk gaan slapen. Ik heb inmiddels 4 muggenbeten.
Zondag 13 juli, Vandaag iedereen op tijd gewekt, want we gingen naar de kerkdienst van Michael. Het is een drama op iedereen op tijd bij de auto te krijgen. Ontbijten, wie eet wat, wie eet waar, tanden poetsen, Mam waar is mn tandeborstel hoor je uit diverse slaapkamers, ; ik kan mn broek niet vinden, moet ik een korte of een lange broek aan? Wie heeft de sleutels, Noah doe je sokken aan, ja ook je schoenen!. Ik wil in auto 1, nee ik in auto 2, afsluiten… pffffffff. Aangekomen bij de kerk, auto 1 en auto 2 zijn elkaar niet kwijtgeraakt dit keer, een plekje gezocht in de kerk en de dienst kon beginnen. Jesse ging van hand tot hand en kon lekker rondlopen, niemand die hier vreemd van opkijkt. De dienst begon swingend en vrolijk, met Nathaniel achter de drums en neef Rafael achter het keyboard. Het gospelkoor met zus Marjolein had een gelijke gospeltik (hier kan ons koor nog wat van leren). Nicht Janina, die vanmorgen nog in een drakenpak in ons huis rondliep, was nu misdienaar! Jesse was onder de indruk van alle muziek en stond lekker mee te wiegen. Koos zei zouden ze internet in de hemel hebben kan vader ook meekijken. Vele van ons schoten vol tranen. Opa zou dit zeker graag gezien hebben, maar hij wist dat we naar Suriname zouden gaan, dus hij is er zeker bij. Nathaniel speelde tijdens de dienst nog een prachtig lied op zn saxofoon, dit voor een familie dit zojuist een familielid hadden verloren. Het was zo mooi om te horen, daar werd ik een beetje emo van.. Leuk was ook dat we tijdens de dienst door iedereen begroet werden (vredesgroet) swingend en zingend kwam iedereen je een hand geven, zo gezellig, ik voelde me gelijk thuis. Na de dienst werden we door de gehele gemeente toegezongen, wij moesten gaan staan en alle aanwezige zongen ons een welkomslied. Geweldig, we kregen ook een tshirt van de kerk. Kunnen we lekker in slapen. Na de dienst alweer de discussie waar gaan we eten (wat wisten we dit keer, dat was door Sandra de zus klaargemaakt) We besloten ter plekke het eten op te eten, net zo makkelijk. ’s Middags een badje gevuld met water voor Jesse en de grotere kids. Wat een lol. Later met Nathaniel en de jongens naar de bioscoop. We kunnen daar de wk finale kijken. Dit was erg leuk, lekker koel ook. ’s Avonds een subwaytje en rotti gehaald, mmmmmm. Morgen zijn we twee dagen offline, we gaan schildpadden spotten. Ik heb inmiddels 7 muggebeten.