Matapika 1

Het is aardedonker. Zachtjes wiegend liggen we op den rij in onze hangmatten. Onder het afdak van Matapika beach ruikt het naar deet en rook van het kampvuur. Zachte geluiden van zuid Amerikaans muziek en gefluister van onze gidsen komen van het strand. Kabbelende golven slaan tegen het strand. Vermoeid en voldaan van deze prachtige trip vallen we in slaap. Hoe anders ging dat vanmorgen.
Iedereen was op tijd wakker vanmorgen, echter er moesten nog euros gepind worden en de dozen opgehaald worden bij de douane. Aangezien Atie onder curatele stond mbt haar paspoort, die lag in de badkamer verstopt onder het vuilnis. pinnen was voor Atie niet mogelijk. Jacintha had haar bankpas niet omgezet en Ronald had alleen zn klm pas bij zich waarop hij ook geen euros kreeg. Dan maar geen euros. Bij het douane kantoor ging het al niet veel beter. De ontbrekende dozen bleken er al lang te staan, maar het personeel was wellicht niet in staat deze te vinden. Na flink wat oponthoud en twee ongelukken onderweg kwam de ploeg 3 kwartier later aan dan gepland. De 2 taxichauffeurs stonden geduldig te wachten. Voor Surinaamse begrippen was het uitzonderlijk dat ze op tijd waren. Afijn iedereen de taxi in en op naar de boot op weg naar Matapika. Onderweg vele dolfinn gezien, mooi. We meerde aan bij Margarita alwaar we lunch kregen, kip natuurlijk wat anders. Na de lunch moesten we overstappen in 3 kleine koreaals richting het moeras en de mangrove. Het instappen ging voor de oudste onder ons wat moeizaam, maar met wat getrek en geduw zat de dame in de koreaal en konden we vertrekken. De gidsen keken ons aan en deelde ons qua gewicht in per boot. Onderweg begon het te storten van de regen, sommige hadden poncho's of vuilniszakken aan, sommige niets. Deze laatst genoemde waren tot hun ondergoed drijfnat, en we hadden al niet veel kleding bij ons.
Na 10 minuten varen stopte we plotseling, er zat een helling in de weg. We moesten gaan klunen met onze bootjes. Omg, hoe moet dit. Nou gewoon, je geeft gas en vaart de boot met een rotgang de halling op, de rest wordt handwerk. De mannen trokken de boot naar de andere kant van de helling. Uiteraard moesten we voor de halling uitstappen en aan de andere kant weer instappen. Dit lukte echter niet met jeweetwel. Zin wilde rechtsomkeer maken. Geen probleem zeiden de gidsen ze mag wel bij ons blijven slapen. Maar jeweetwel wilde toch mee, dus ging ze met boot en al de helling op. De omstanders gierde van de lach ondanks alle muggen die op ons af kwamen. Nadat iedereen over de helling was vaarde we verder. Jeweetwel kreeg een aangepaste zitplaats in de koreaal, net als queen Sheba. Wat is dit schitterend hier, heel avifauna gezien. Daarna de donkere mangrove in. Wat een ervaring is dit zeg ongelofelijk. Onderweg is Jesse in slaap gevallen, jeweetwel ook. We kwamen aan op een 5 sterren camping 4 palen met wt latjes, enkel meters van de zee. In de avond lekker gegeten, kip wat anders?
Na het eten ging de gids met enkele kids op zoek naar een kaaiman. Deze vervolgens gevangen en teruggebracht naar het kamp. Iedereen op de foto met de kaaiman. Gelukkig zat zn bek dicht getaped.