Terugreis Team 2

Team 1,, is een weekje eerder vertrokken naar Holland en dan is het zover, team 2 volgt hun voorbeeld. Afscheid genomen van je (nieuwe) familie en vrienden. Alles ingepakt, koffers zeer nauwkeurig gewogen en alles in de auto. We nemen nogmaals afscheid van Queen B en haar gezinnetje (we gaan ze echt missen) en rijden, 4 uur te laat vanwege een vertraging met de KLM vlucht uit AMS, met Proffesor B naar Zanderij. Onderweg nog snel een 2e hangmat voor Dinges gekocht en op het vliegveld bovenop haar al zo volle koffer gepropt. Als men het in het hoofd haalt om onze bagage te doorzoeken, dan komen ze voornamelijk teenslippers, hangmatten en pindasaus tegen. Nu is het risico vrij hoog dat we gecontroleerd worden, daar er een 100% controle geld voor vluchten van Paramaribo naar Amsterdam. Daar wij Dinges in nachtjapon in ons kielzog hebben, worden die kansen iets geminimaliseerd. Onze bagage was in de bagagehal zonder problemen ingechecked, paspoorten oke, en we mochten door naar immigratie met onze handbagage. Daar je op de Zanderij vervolgens de bagagehal verlaat, weer buiten staat, nogmaals afscheid kan nemen en 10 meter verder wederom je handbagage moet laten checken is niet erg efficiënt, maar wel goed voor de arbeidsmarkt. Ze hebben hier in Paramaribo een functie voor alles, bijvoorbeeld; je gaat naar de bioscoop, je koopt een kaartje bij de kassiere, tot zover gaat ie goed, dan loop je met het kaartje naar boven waar 5 zalen zijn. Bij iedere zaal staat een kaartjes scheurder plus assistent, want wat als hij of zij het kaartje niet goed scheurt! Dat houd in, als in alle zalen een film draait, er sowieso 10 kaartjesscheurders zijn. Is er dan niemand op het idee gekomen, om 1 kaartjesscheurders desnoods met 1 assistent bij de ingang van de bioscoop te plaatsen, hun de filmzaal te wijzen en ...vooruit het kaartje te scheuren? Dezelde efficiency is te zien in de plaatselijke schoenenwinkel, waar ik, zoals jullie wel weten, regelmatig te vinden was voor een paar teenslippers, verkoopster 1 neemt je schoenen (lees slippers) aan, verteld hoeveel het kost, schuift het zaakje door naar verkoopster 2, die het bedrag vervolgens aanslaat op de kassa en je geld in beslag neemt (verkoopster 2 is denk ik de belangrijkste schakel in dit proces) dan ontvang je het eventuele wisselgeld en bonnetje. Het bonnetje geef je daarop weer terug aan verkoopster 3, die op haar beurt het bonnetje controleert met de inhoud van de tas, het bonnetje op de tas met slippers vastniet, en deze dan eindelijk overhandigd aan de klant! Het is even wennen, maar het geeft de klant wellicht wat bedenktijd voor hun aankoop?
Maar afijn, terug naar de Zanderij.. Aangezien er maar een paar vluchten per dag zijn op de Zanderij, zijn de arbeidskrachten schaars en verzinnen ze voor iedere handeling wel een functie.
Nadat we door de 2e controle waren gekomen, nogmaals onze bagage gewogen (in die 10 meter had men wel iets extra's in de handbagage kunnen stoppen) liepen we op de 3e deur af. Aha, controle van de handbagage, zelfs mn teenslippers moesten uit, wat zou ik daar nou in moeten verstoppen? Nadat we eindelijk alle controles hadden gepasseerd, kwamen we in de enige vertrekhal doe de Zanderij rijk is. Omdat onze vlucht vertraging had, verdeden we onze tijd met yatzee en tax free shoppen. Na wat chaotische taferelen rondom het boarden, liepen we naar het vliegtuig. Wat een heerlijk gevoel, deze stalen bird brengt ons naar huis.
De vlucht naar Amsterdam was in 1 woord formidabel! Geen hobbeltje, geen turbulentie, niks.
Aangekomen op schiphol, stonden de drugs honden ons al op te wachten. Ze zijn alleen getraind op drugs anders hadden ze de pindasaus wel geroken. Na de paspoort controle volgde nogmaals een extra controle mbt alle bagage en konden we de Nederlandse lucht opsnuiven. Pa, hubby van Dinges, stond ons bij vertrekhal 3 al op te wachten. We liepen langs de zee van bloemen, en stonden stil, onze gedachten waren bij alle slachtoffers en hun nabestaanden van MH17. Net als wij, waren zij ook op weg naar een vakantieadres, familiebezoek, nar huis of werk. Dan besef je nogmaals hoe kort het leven is en dat je vandaag moet doen, wat je gisteren had willen doen, en niet moet uitstellen tot de volgende dag. Of zoals we de hele vakantie onze kids hebben horen zeggen, YOLO. You only live once!
Voor mij eindigt de verslaggeving, hopelijk zal team 3 ( welke eind augustus naar Holland terug zal keren) het schrijfstokje overnemen.
Groetjes namens Rina, team 1 en team 2.